چالش‌های چین برای تحقق اهداف اقلیمی در صنعت فولاد
چین برای دستیابی به اهداف اقلیمی تعیین‌شده در صنعت فولاد، باید تولید فولاد به روش کوره بلند-کوره اکسیژنی (BF-BOF) را در سال ۲۰۲۵، بیش از ۹۰ میلیون تن نسبت به سطح تولید سال ۲۰۲۴ کاهش دهد. این موضوع بر اساس مطالعه‌ای از مرکز پژوهش‌های انرژی و هوای پاک (CREA) مطرح شده است.
در صورت ناتوانی در رسیدن به هدف تعیین‌شده برای تولید ۱۵ درصد از فولاد کشور از طریق کوره قوس الکتریکی (EAF)، میزان انتشار دی‌اکسیدکربن چین بیش از ۱۶۰ میلیون تن افزایش خواهد یافت؛ رقمی که تقریباً معادل کل ردپای کربنی صنعت فولاد اتحادیه اروپا است. با این حال، سهم واقعی فولاد تولیدشده با استفاده از کوره قوس الکتریکی در چین طی بیش از یک دهه گذشته در سطح حدود ۱۰ درصد ثابت باقی مانده است.
بر اساس گزارش این مرکز، چین از نظر سهم تولید فولاد با کوره قوس الکتریکی، فاصله زیادی با رقبای جهانی خود دارد. میانگین جهانی این سهم حدود ۳۰ درصد است؛ در حالی که این رقم در آمریکا ۷۱.۸ درصد، در هند ۵۸.۸ درصد و در ژاپن ۲۶.۲ درصد بوده است.
از سال ۲۰۲۱ تا نیمه اول ۲۰۲۵، نرخ بهره‌برداری از کوره‌های بلند در چین از ۸۵.۶ درصد به ۸۸.۶ درصد افزایش یافته، اما در مقابل، نرخ بهره‌برداری از کوره‌های قوس الکتریکی از ۵۸.۹ درصد به ۴۸.۶ درصد کاهش یافته است.
با وجود حمایت‌های سیاستی از تولید فولاد سبز، تولیدکنندگان فعال در زمینه کوره قوس الکتریکی که مبتنی بر ضایعات فولادی هستند، همچنان با چالش‌هایی نظیر هزینه بالای برق، تأمین ناپایدار مواد اولیه و زیان‌های مالی فزاینده مواجه‌اند. این وضعیت منجر به تعطیلی گسترده برخی واحدها و حتی ورشکستگی دست‌کم یک کارخانه در میانه سال ۲۰۲۵ شده است.
اگرچه چین اخیراً واردات قراضه را آزاد کرده است، اما میزان این واردات در سال گذشته نصف شد و همین مسئله سودآوری فولادسازی با کوره قوس الکتریکی را به‌شدت تضعیف کرد.
بلیندا شپ، تحلیلگر مرکز CREA، در این‌باره می‌گوید: «استراتژی مؤثر برای کاهش تولید فولاد پرکربن و مهار ظرفیت مازاد، نه تنها مشکلات ساختاری این بخش را حل می‌کند، بلکه می‌تواند به کاهش تنش‌های جهانی نیز کمک کند.»
طبق آمار منتشرشده، شرکت‌های عضو انجمن صنعت فولاد چین (CISA) در ژوئن ۲۰۲۵، نسبت به ژوئن سال قبل، ۱۷.۳ درصد افزایش در میزان انتشار آلاینده‌ها داشته‌اند.
